De herinnering aan Erdogan die Esat Kabakli aan het huilen maakte: onze president zit in de problemen voor zijn land

Tijdschrift Interview Recep Tayyip Erdogan Leven Afrin Met Esat Courgette Esat Kalebasbeschrijving Wie Is Esat Pumpkin Esat Kalebas Volksliedjes Kadin Vrouwensite / by admin / April 05, 2020

Esat Kabaklı, een van de hoofdnamen van Turkse volksmuziek, die onlangs zijn 50e kunstjaar vierde, sprak met Yasemin.com. Master Artist gaf commentaar op actuele debatten van kunst tot politiek en legde zijn dialoog met president Erdoğan en zijn onbekende aspecten uit. Dit zijn de opvallende recensies die Esat Kabaklı maakte op Yasemin.com:

Yasemin.com / SPECIAAL

Meester artiest Esat Pumpkin, ik Yasemin.co van de redactie Busenur Calik en Fatimatüzzehra Maslaksprak met.

"MIJN LEVEN IS DEZE NATIE MET MUZIEK TE DIENEN"

50 in de afgelopen weken Je hebt je kunstjaar gevierd, wat zou je hierover willen zeggen? Wat zijn je rode lijnen in de kunst?

Bedankt voor het uitnodigen. Ja, ik heb mijn 50 jaar kunst afgerond. Ik kwam op het podium in 1968. Ik was 14 toen ik het instrument professioneel bespeelde. Ik had een volledig kunstleven. Mijn leven is muziek, mijn leven is folklore, mijn leven is om deze natie te dienen met muziek.

Ik heb een bepaald politiek idee, ja. Maar wat ik verdedig zijn de waarden van deze natie en het maken van kunst op dit pad. 50. 50 jaar. Ik vierde het jaar met zijn album en concert. Ik was heel blij dat de namen zoals de heer Parliament Speaker Binali Yıldırım en de heer President Speaking Ibrahim Kalin, ons concert bijwoonden. Er werden hele mooie volksliedjes voorgelezen, de zaal zat tot de nok toe vol. Mijn kunstenaarsvrienden gaven me kracht. Ze lazen mijn composities. Ze vergezelden me op zo'n mooie avond. Mijn vrienden, ik bedank mijn artiestenvrienden. Moge Allah tevreden zijn met hen allemaal.

Wie is Esat Kabaklı?

Esat Kabaklı werd in 1954 geboren in Elazig. Hij is de zoon van de neef van Ahmet Kabaklı en de oom van journalist-schrijver Servet Kabaklı. In 1986 studeerde hij af aan de Elazig State Engineering and Architecture Academy en vervolgens aan het ITU Turkish Music State Conservatory.

Esat Kabaklı, die in 1982 het TRT Erzurum Radio Turkish Folk Music Voice Art Exam won en een jaar in Erzurum Radio werkte, en in 1983 in het gemeentelijk conservatorium van Istanbul. Turkse volksmuziek Hij begon te werken als geluidskunstenaar in het Executive Committee. Hij nam ook deel aan de uitzending van Turkse volksmuziek van TRT Istanbul Radio. Sinds 1986 werkte hij twaalf jaar voor TRT Istanbul Radio. Kabaklı, een van de artiesten die zijn compilaties verzorgde voor het algemene repertoire van de Turkse volksmuziek, gaf concerten in vele delen van het land en in het buitenland.

"IK HEB MUZIEK GEMAAKT MET DE REGELS VAN DE FYSICA"

Je zei: 'Ik heb veel uit de pompoennaam gehaald.' Kun je dit een beetje voor ons openen?

Mijn studentenjaren zijn tussen 1960 en 1980. Politieke gebeurtenissen waren in die tijd heel gewoon. De overleden journalist-schrijver Şeyh-ül Muharririn Ahmet Kabaklı was mijn oom. Mijn leraren, die hem niet mochten, zaten altijd bij me. Ik had een leraar op de middelbare school. het toonde aan dat hij niet van me hield. Hij kwam naar de Turkse les. Maar hij kwam ook naar les sociale studies zonder leraar. Hij verliet me van die lessen. Dus ik kon dat jaar de klas niet halen. Mijn broer leerde ook saz in een rieten huis dat in die tijd in Elazig werd geopend. Ik was het er ook mee eens, maar ze gaven me nooit instrumenten. Ik probeerde altijd in het geheim te stelen. Toen vroeg ik het aan mijn oom. Er was een kapot instrument. Ik heb het laten repareren. Het was een heel mooi instrument.

Muziek en melodie is de natuurkundige wet. Ik speelde de noten door hun frequenties te berekenen. Ik verkortte de draad, werd treble. Door al deze berekeningen te doen, stop ik constant de melodieën in mijn hoofd. Ik heb veel naar de radio geluisterd. Ik experimenteerde constant met riet. Ik heb in anderhalve maand veel nummers gespeeld. Reflex is een lang proces. Melodie en vingers moeten tegelijkertijd worden gevolgd. Het lukte me om mezelf te laten luisteren naar mensen met wat ik in vijf of zes maanden heb geleerd. En ik zei tijdens het spelen. Mijn advies voor beginners. Probeer het tijdens het spelen te zeggen. Ik hield erg van het instrument. Mijn moeder vertelde het me aan anderen "Deze gek staat op en kust het riet" hij had het over.

"NATIONALE KUNSTENAAR ACCEPTEERT WAT DEZE NATIE ACCEPTEERDE"

Hoe denk je dat de lokale en nationale kunstenaarsopvatting zou moeten zijn?

Lokale en nationale kunstenaarshouding zou op mij moeten lijken. Hij kijkt niet slecht naar zijn eigen cultuur, kijkt naar historische gebeurtenissen, accepteert wat deze natie accepteert en werkt voor hen ...

Het is de natie die haar cultuur beschermt tegen buitenlandse cultuur. De persoon die zich zorgen maakt over de nationale kwesties zijn de lokale en de nationale. Bij de Krim-evenementen dacht ik meteen; In de Ottomaanse periode, deze landen, stonden deze mensen onder onze bescherming. Maar nu kunnen we niets doen. Natuurlijk kwamen er meteen woorden bij me op;

O mijn verwende Krim, je bent mijn broer
Ik schaam me voor je, begrijp me
Mijn hand is niet genoeg, je bent mijn oude dag
Ik schaam me voor je, begrijp me

Kan de Krim de Krim, beste Krim,
Laat me breken, breek mij af

Schreef ik. Vervolgens nam ik met die emoties het muziekinstrument en verscheen er een compositie. Iedereen praat, maar als het gaat om zaken doen, niemand. Laten we het hebben over de problemen, oplossingen zoeken, maar geen. Wijlen Nevzat Yalçıntaş Hodja, een dag voor mij 'Het werk dat je doet is erg belangrijk. Je geeft me de boodschap met de melodie. De boodschap van de melodie is als een spijker op de kop gegraveerd. Hiervoor hebben kunstenaars veel werk. " zei hij.

"ALLE DIT SYSTEEMKUNSTENAAR"

We zien dat sommige kunstenaars onze president met ideologische opvattingen aanvallen. Hoe beoordeelt u dergelijke situaties?

Dit zijn systeemkunstenaars, kunstenaars die het systeem in de loop der jaren is gegroeid. Vertel ze nu of ze globalisten zijn, mandaten of wat je maar wilt. Iemand begon de plekken aan te raken waar ze al jaren donuts waren. Ze gebruikten dus comfortabele media. Ze stuurden mensen. De drie instellingen kwamen samen om te staken. Toen deze verdwenen waren, brak hun ongemak uit en begon te schreeuwen.
Er zijn kamers, er zijn mensen georganiseerd onder de naam van het maatschappelijk middenveld. De samenleving staat alleen op hun naam. Ze hebben niets anders dan de vrede in de samenleving verstoren. Ze zamelen geld in en ondernemen actie. Maar er is geen werk dat ze doen om waarde toe te voegen aan de samenleving. Als ze stenen voor hun wielen leggen, beginnen ze te schreeuwen. De man roept 'Vrede', maar om de een of andere reden maakt hij altijd oorlog. Geen leraren meer, geen ingenieurs. Bouwplaatsen die zijn opgericht om het land te reconstrueren, worden gedrukt en verbrand. Ze doden altijd, maar ze roepen om vrede.

Producent en artiesten ontmoetten president Erdoğan in Beştepe. Onder hen waren degenen die anti-regering waren. Hoe interpreteer je deze situatie?

Natuurlijk moet de persoon aan het hoofd van de staat de hele samenleving omarmen... Onze president doet wat nodig is. Het is noodzakelijk om de ontmoeting met kunstenaars op dezelfde manier te evalueren als het samenkomt met andere delen van de samenleving. Deze kunstenaars moeten echter ook het staatshoofd respecteren en respecteren. Ze mogen zich niet anders gedragen tegen hun gezicht en anders dan van achteren. Niemand hoeft van iemand te houden. Onze president behandelt iedereen gelijk. Ze noemen het degenen die ervoor stemmen, maar... De man is gekozen. 'Soevereiniteit was onvoorwaardelijk de natie?' Hier is de naam die de natie bracht. Waarom respecteer je hem niet?
Tegenwoordig mag men geen onderscheid maken tussen taal, religie of ras. Maar sommige mensen zijn fascisten. Hoe goed investeert de overheid vandaag in het oosten, waarom staat niemand op en applaudisseert? Waarom worden deze genegeerd? Iemands werk is altijd slecht en ondermijnt de mooie dingen die altijd worden gedaan.

ERDOĞAN MEMORIAL DAT KABAKLI KOUD MAAKT: "ONZE PRESIDENT IS ONMIDDELLIJK VOOR DE NATIE"

U heeft een zeer goede dialoog met onze president. Wilt u een moment met hem delen?

We hebben lang met onze president gesproken. Terwijl we bij Kanal 7 Reşit Pasha waren, waren we samen in een feestelijk programma. We kwamen af en toe samen. Toen wijlen Servet Kabaklı naar zijn gaarkeuken kwam, maakte hij altijd onze voedselgebeden. In die vergadering werd ook muziek gemaakt. Hij kent "My Son" uit die tijd.

We kwamen op een dag samen in Huber Mansion. We hebben gepraat, we hebben gepraat. Hij zei dat hij naar mijn liedjes luisterde. Toen ging ik naar buiten en toen ik om dank riep voor de vriend die ons liet zien "broeder, president Erdoğan houdt heel veel van je. Haar ogen zijn altijd vol tijdens het luisteren naar je liedjes. 'Zei hij. Nu hoe ik niet aangeraakt word, hoe ik beïnvloed wordt. Als een persoon wordt beïnvloed door deze volksliederen, wie weet wat voor lasten hij in zijn hart heeft. Er is dus een probleem voor de natie. Degene die lijdt, lijdt. Hij is bezorgd, de netwerken werken dag en nacht voor deze natie. (Zijn ogen vullen zich)

"Is een actie in Turkije zijn macht Solun Andirin"

Er was een situatie zoals naar Afrin gaan. Ik stond op en ging, en toen stonden de vrienden op het vliegtuig. Serkan (Çağrı) speelde ook de klarinet, zei ik. Daarna kwamen we aan bij Afrin. We hebben met de soldaten gegeten. Toen stonden de vrienden erop: 'Lees mijn zoon!' President Erdoğan was er ook. We zeiden mijn zoon allemaal samen. We lezen ook "Pleinen" op verzoek van onze president.

Van achteren tevoorschijn komen nieuwsDe s was niet prettig. We beledigden ons terwijl we voor eenheid werkten. Waarom wordt het niet ontmoet op de plaats die wordt genoemd. Of waarom wordt de uitgaande gelyncht? Het lijkt de meest succesvolle momenten van actie voor het linker deel van Turkije. Ze doen niets anders dan dat. Ze hebben geen acties. Ze waren comfortabel in het geïnstalleerde systeem en toen het kapot ging, waren ze gek.

"WE ZIJN GRAAG OM ELKAAR TE TONEN"

Elk van je werken heeft een verhaal. Dus, heeft mijn zoon een verhaal?

Ik was in 1982 bij TRT Erzurum Radio. We lazen wat er op het repertoire stond. Ondertussen componeerde ik voor populaire zangers. Toen zag ik dat wat ik schreef de aandacht begon te trekken.In 1998 maakte ik mijn eerste album en begon ik werken te produceren die passen bij mijn kijk op het leven.

Ik voelde me opgelucht toen ik de pijn en ervaring van de natie schreef en in melodie goot. Maar ik zag dat de media niet genoeg zijn om de nationale te benadrukken. Jarenlang speelde Bil zoon op de pleinen, zegt niemand, die dit lied zingt. We kunnen elkaar niet laten zien. Ik wil de volksmuziek op het podium brengen. Ik wil volkstheater en muziek combineren en goede werken doen.