Paralympische atleet Miray Aksakallı geeft met haar strijd een voorbeeld voor iedereen
Leven Boogschieten Federatie Paralympische Atleten Miray's Bebaarde Verhaal / / October 27, 2020
De 29-jarige Miray Aksakallı, die slechts 6 jaar geleden verlamd raakte, wendde zich tot sport door een geheel nieuw pad voor zichzelf te banen. Het grootste doel van Aksakallı is om een kampioenschap van wereldklasse te behalen.
De 29-jarige Miray Vildan Sakallı, die in Düzce woont, studeerde af aan de Düzce University, Faculteit Bosbouw, Afdeling Landschap. Hij solliciteerde bij een arts vanwege de toename van reumatische pijn in zijn voeten die begon na het einde van zijn schoolleven. Als resultaat van de controle werd een enzymdeficiëntie gedetecteerd in Sakallı. Hij begon met de behandeling, maar hij kon zijn voeten niet gebruiken vanwege een verlamming van het ruggenmerg. Deze situatie weerhield hem niet. Sakallı zei: 'Doe je aan boogschieten?' Hij zei hallo tegen een gloednieuw leven met zijn aanbod.
1 maand trainen die baard heeft, 4 dagen per week in het werk zelf continu wordt bijgehouden en als doel stelt Turkije zegt het wereldkampioenschap. Jonge atleet, 'Ik heb een jaar of zes niet zwaar kunnen lopen. We hebben mijn leraar Gökhan ongeveer een maand geleden per ongeluk ontmoet. Ik had niets met sport te maken. Ik accepteerde het meteen, we begonnen. Ik hou van reizen en verschillende plaatsen zien. Ik heb mijn slaappatroon gemaakt. Ik kom elke dag oefenen. Ik eet gezond.
Het heeft natuurlijk aan mij bijgedragen. Milieudruk is belangrijk, maar we overwinnen de milieudruk. Ik wil dat gehandicapte vrienden het huis uitgaan en hun bestaan bewijzen. We stelden doelen en begonnen aan een weg. Ik hou er ook van om een baan te beëindigen. Het lukte me niet om rond mijn ziekte te lopen. Ik worstelde, ik kon niet slagen. Qua boogschieten zal ik het resultaat brengen. ' zegt.
Zijn trainer, Gökhan Cengiz, geeft het volgende commentaar op Miray Sakallı:
'Bereid om te sporten en vast te houden aan het leven. Dat is hoe we een weg begonnen. Ik ben zeer tevreden over je sportiviteit. De training mist niet. 'Wanneer gaan we trainen?' Het formulier is constant bezorgd. We wachten op onze andere gehandicapte vrienden. Ik ben weer op zoek in Düzce. Het is niet alleen een ding van één persoon. Hiervoor willen we een gehandicapt team oprichten. We willen meer mensen met een handicap helpen.
We wachten op onze gehandicapte broers en zussen. Ons dichtstbijzijnde kampioenschap Turkije kampioenschap in 2021. In eerste instantie willen we daar deelnemen. We willen het kampioenschap van Turkije behalen in 2022. We verwachten dat Miray het vanaf 2022 naar het nationale team brengt en daar diploma's haalt. We zullen het nodige werk doen. We zullen doen wat nodig is. '