Van de expert: "Ouderattitudes zijn erg belangrijk bij kinderen met stotteren"

Hoofd van de afdeling Taal- en Logopedie, Faculteit Gezondheidswetenschappen, Medipol Universiteit Istanbul. Docent R. Sertan Özdemir heeft een verklaring afgelegd in het kader van de Werelddag voor bewustwording van stotteren op 22 oktober.

Hoofd van de afdeling Taal- en Logopedie, Faculteit Gezondheidswetenschappen, Medipol Universiteit Istanbul. Docent R. Sertan Özdemir zei: “4 op de 5 stotteraars, die bij vijf op de 100 kinderen voorkomen, genezen spontaan. Daarom is de prevalentie van stotteren in de gemeenschap 1%. Stotteren begint met symptomen zoals aarzeling, herhaling van lettergrepen en moeite met vloeiend spreken. Voor de oplossing van stotteren, vooral gezien bij kinderen van 2 tot 6 jaar, moeten gezinnen zonder tijdverlies hulp zoeken bij een spraak- en taaltherapeut.

Özdemir verklaarde dat hoewel het van persoon tot persoon verschilt, stress, druk en opwinding enkele van de redenen zijn die het stotteren doen toenemen. “In communicatie met een persoon die stottert, raden we aan om een ​​type communicatie tot stand te brengen dat de persoon niet onder tijdsdruk plaatst. Bij vroege interventie richten we ons op 'hoe' het kind dit proces ervaart, in plaats van te stotteren. Ook de houding van de ouders is erg belangrijk. Met een effectief therapieproces kan stotteren echter worden verminderd en kan worden voorkomen dat stotteren het kind en het gezin zeer diep treft.

de informatie gegeven.

WIJ VERKEUREN HET WOORDTHERAPIE BOVEN DE BEHANDELING

Het uitdrukken van die vloeiendheidsstoornis in spraak is verdeeld in twee soorten, zei Özdemir, “De twee soorten stotteren, ontwikkelings- en verworven stotteren, die we om ons heen zien en herkennen, zijn vaak "ontwikkelings" is aan het stotteren. Het is geenszins een bijzaak. Aandoeningen die zich voordoen in een bepaald stadium van groei en rijping worden gekarakteriseerd als ontwikkelingsstoornissen. Dit is precies hoe stotteren ontstaat.” hij zei.

Opmerkend dat ze de voorkeur geven aan de termen "therapieproces" of "beheer van stotteren" in plaats van "behandeling", zei Özdemir in zijn schriftelijke verklaring;

"Als een kind dat vloeiend spreekt pauzes, herhalingen en pauzes heeft terwijl het langzaam of soms plotseling spreekt, geeft dit aan dat er een probleem is met vloeiend spreken. In de wereld van vandaag is er een grote verscheidenheid aan therapiemethoden ontwikkeld en toegepast door spraak- en taaltherapeuten. Het type therapie dat moet worden vermeden, is echter de 'definitieve oplossing' of therapieën die in korte tijd vloeiendheid beloven. In een goed therapietraject is het erop gericht om het stotteren te verminderen, maar ook om de persoon/het kind mentaal sterker uit dit proces te halen en het effect van het stotteren op zijn leven te verminderen.”

DE PLICHTEN VAN OUDERS

Özdemir, die voorstelde om een ​​logopedist te raadplegen zodra ze stotteren bij hun kinderen zien, ging als volgt verder;

“Ouders moeten kennis hebben van het onderwerp en het proces. Ze moeten hun kinderen het gevoel geven dat stotteren niet het einde van de wereld is. Ze zouden hierin een actieve rol moeten spelen en iedereen om zich heen moeten informeren, zodat vooroordelen over individuen met stotteren kunnen worden geëlimineerd.”