Hij werd zijn eigen baas met het 100 jaar oude lokale brood dat hij van zijn moeder leerde.

Ayşe Aytekin, die zich ontwikkelde in het maken van brood, wat ze al op jonge leeftijd van haar moeder leerde, brengt het lokale brood van 100 jaar naar zowel de mensen van de wijk als de bezoekers.

Ayşe Aytekin, 51, die in het Sivrihisar-district van Eskişehir woont, begon het brood dat ze thuis bakte op advies van haar buurman te verkopen aan de balie die ze op de wijkmarkt had opgezet. Aytekin realiseerde zich dat er veel vraag was naar de lokale producten die hij bereidde bij de bezoekers en burgers die naar de wijk kwamen, en besloot daarna een bakkerij te openen.

Aytekin, die zijn mening over het onderwerp deelde met de burgemeester van Sivrihisar, Hamid Yüzgüllü, kreeg ook de kans om de bakkerij te openen waarvan hij droomde. "Lokaal product en Vrouw Aytekin, die het Sivrihisar Bread House in de Arastalar Bazaar in de wijk opende als onderdeel van het "Producer Support Project", brengt 100 jaar oud lokaal brood en verschillende producten naar de tafel van de burgers.

Aytekin zegt dat hij dagelijks tientallen lokale broden bakt in een steenoven, maar benadrukt ook dat het deeg dat hij bereidt geen toevoegingen bevat.

"DIT BROOD WORDT AL 100 JAAR VERVAARDIGD ZOALS IK WEET"

Aytekin onderstreepte dat het lokale brood, dat ze al sinds haar jeugd samen met haar moeder bakt, een geschiedenis heeft van minstens 100 jaar, en gebruikte de volgende uitdrukkingen:

“Dit brood wordt voor zover ik weet al 100 jaar geproduceerd. Ik heb een brood cadeau gegeven aan een van mijn buren. Daarna zei hij dat ik brood moest bakken en verkopen. Op zijn advies ging ik naar de woensdagmarkt en de spullen die ik meenam werden verkocht. Ik verkoop al 10 jaar. Ik doe het al zo lang als ik me kan herinneren met mijn moeder. Dit brood is meer dan 100 jaar oud. Een zeer populair brood. Het verkoopt al 10-15 jaar zo snel. Iedereen zou in zijn eigen huis koken, ze zouden het zelf doen. Nu zijn de handelaren vermenigvuldigd. Vroeger was er maar één bakkerij in het dorp, mensen hielpen elkaar. Nu heeft bijna elk huis het. Toen de stadsbroden oneetbaar werden, namen ze toe. Er zit veel inbreng in. Ons brood is gewoon gist en zout, verder niets. We maken het met aardappelen, papaver, kaas, gehakt, kipdöner en pastrami. Ik bereid het op die manier voor zoals gevraagd."