Wat is de tafel van Halil İbrahim? Het verhaal van de broers Halil en İbrahim
Gemengde Berichten / / December 07, 2021
Halil İbrahim, al jaren bekend, leert bijna iedereen met het verhaal van de tafel. Dus wat is de Halil İbrahim-tafel? Waar komt het verhaal van de broers Halil en İbrahim vandaan? Hier is het antwoord op de merkwaardige vraag...
Gastvrijheid is een van de meest bekende kenmerken van Turken. Het is een grote eer voor Turkije om bekend te staan om deze mooie eigenschap die we krijgen van zowel de religie van de islam als de Turkse cultuur. Wij geloven dat ons huis gezegend is met gasten. Onze mensen, die het spreekwoord overnemen dat gasten komen met tien lotsbestemmingen, één verlaat de grond negen, zijn natuurlijk gastvrij. Als er gasten worden uitgenodigd, worden de tafels in elk huis zorgvuldig gedekt. Deze tafels worden Halil İbrahim-tafels genoemd. NieuwsIn onze studie hebben we onderzocht waar de uitdrukking Halil İbrahim's table vandaan komt. De betekenis van dit idioom, dat vanuit twee verschillende perspectieven wordt beoordeeld, vindt u in ons artikel.
GERELATEERD NIEUWSDe meest effectieve wondergebeden voor ziekte! Welk gebed wordt er voor de patiënt gelezen om genezing te vinden?
HET VERHAAL VAN HALIL EN IBRAHIM BROERS 1
Hz. Ibrahim khalillah (as) was een profeet die veel van zijn gasten hield. Als er op een dag geen gasten aan hun tafel zouden zitten, zouden ze erg overstuur zijn. Ze waren zo overstuur dat ze ooit een eed aan Allah (swt) hebben gezworen. Zelfs één keer zouden ze niet aan tafel zitten zonder gasten. Met de wijsheid van Allah (swt) kwamen er een maand lang geen gasten naar hun huis na deze eed. Hz. Abraham (vzmh) dekte de tafel niet en at niet gedurende dertig dagen. Khalilullah (as) was erg overstuur over deze situatie en ging op zoek naar gasten. Ze ontmoette een man vrij ver van haar huis. Hij ging naar die man toe en vroeg wat hij deed op deze verlaten plek. Het antwoord van de man was dat hij het huis verliet om gasten te zoeken. Hij had zijn huis al drie maanden niet bezocht, en Hz. Toen hij Ibrahim (as) zag, nodigde hij hem uit in zijn huis. Halillullah (as) was behoorlijk verrast door deze situatie. Zij (vzmh) hadden geen gedekte tafel omdat er een maand lang geen gasten in zijn huis waren geweest.
De Profeet (vzmh), die naar het huis ging van de man die al drie maanden naar een gast verlangde, vroeg de gastheer om voor hem te bidden terwijl hij wegging. De man zei dat hij stopte met bidden. In antwoord op dit antwoord vroeg Halilullah (as) waarom. Hij zei dat hij zich schaamde om opnieuw te beginnen omdat hij al lang niet meer had gebeden. De reden was dat hij hoorde dat er een profeet leefde in de tijd dat hij leefde en hij bad tot Allah (cc) om het hem constant te laten zien. Hij zei dat toen zijn gebed lange tijd niet werd aanvaard, hij stopte met bidden. De man, die niet wist dat er een Profeet voor hem zat, was echter behoorlijk verrast toen hij de waarheid leerde kennen. Halilullah (as) zei dat hij een profeet was en dat ze zo ver van hun huis waren gekomen omdat Allah (swt) het gebed van de man verhoorde.
HET VERHAAL VAN HALIL EN IBRAHIM BROERS 2
Halil Ibrahim tafel Een andere betekenis van de uitdrukking kwam voort uit een incident tussen de broers Halil en İbrahim. Deze twee broers werkten samen. De oudste Halil was getrouwd en had een kind. De jongere broer Ibrahim was vrijgezel. De broers, die in gelijke mate deelden wat ze op het veld verbouwden, deelden ook de opbrengst onder hen tijdens het oogsten. Broeder Halil dacht echter dat zijn broer vrijgezel was en geld moest sparen voor het huwelijk. Zonder zijn broer te zien, gooide de broer meer gewassen voor zijn deel. Zijn broer daarentegen dacht dat zijn broer een vrouw en kinderen had en meer geld nodig had, en hij voegde meer gewassen toe aan zijn aandeel zonder zijn broer te zien. Allah (cc) was erg blij met dit tafereel van vrijgevigheid, en dit delen duurde dagenlang dankzij de zegeningen die hij aan zijn gewassen gaf. De gebeurtenis, die wordt beschreven als de zegen van Halil İbrahim, laat zien dat mensen aan het einde van vrijgevigheid altijd meer in handen hebben.