Türkan Şoray's zus Nazan Şoray: Toen mijn zus kunstenaar werd...

Nazan Şoray vertelde over het onbekende over zichzelf in het programma "Lives Like Film" gepresenteerd door Hülya Koçyiğit. Over haar gezinsleven gesproken, Şoray verklaarde dat haar oudere zus Türkan Şoray een beetje eenzaam was toen ze beroemd werd: "Ik bedoel het niet als een klacht. "Ik was een gelukkig kind", zei hij.

De gast van deze week in het TRT1-programma 'Film Like Lives', gehost door Hülya Koçyiğit en waar elke week een nieuwe bekende gast te gast is, is een bekende naam. Nazan Soray het gebeurde. Nazan Şoray, de zus van Türkan Şoray, heeft openhartige verklaringen afgelegd. Şoray vertelde het onbekende over hem.

Nazan Şoray zei dat ze een heel nieuwsgierig kind was en zei dat ze later een beetje een eenzaam kind begon te worden, en zei:

"Ik kan zeggen dat toen mijn zus kunstenaar werd, ik een beetje eenzaam was. Ik wil niet klagen. Ik zeg alleen wat is, maar ik beschouw mezelf gelukkig. Ik was een gelukkig kind. Ik klaag nergens over. Toen ik klein was, wilde ik architect worden. Ik ben nog steeds benieuwd. Hij vroeg me: 'Waarom wil je geen filmartiest worden zoals je zus?' Als ze vragen: 'Ik wil comfortabel op straat kunnen lopen. Ik zei dat ik wil lopen en de bus wil nemen terwijl ik bagels eet."

Şoray, die na de bioscoop een succesvolle stap in de muziekindustrie zette, zei dat ze de muziek niet zelf heeft gekozen.

"Ze zetten een aantal artiesten die succesvol waren in de bioscoop op het podium. Er was zo'n mode. Ik heb ook een podiumaanbod gekregen. Ik had angsten en zorgen. 'Hoe gaat deze filmacteur zingen op het podium?' Ik heb veel kritiek gehad en daarna heb ik echt mijn best gedaan om het te verdoezelen." Nazan Şoray uitte ook de kritiek die ze destijds kreeg.

De bekende persoon verklaarde:

"Als je het podium opgaat, zetten ze je niet in de plaats van een zanger. Je kunt horen wat er wordt gezegd, zelfs als het niet in je gezicht wordt gezegd. Daar had ik vroeger ook geen zin in. 'Ja, ik ben filmkunstenaar. Ik doe dit werk tijdelijk.' Ik zei. Ze betaalden niets in de bioscoop. Geld verdienen was bijna onmogelijk. Ik kan me niet herinneren dat ik goed werd betaald in de bioscoop. Mensen denken nu 'ik verdien mijn eigen geld'. Dat was ook een factor. Je gaat er tenslotte van leven. Ik zag dat deze mensen zeiden: 'Ik moet ze in verlegenheid brengen', ik nam zanglessen en ging door."