Ze heeft al een jaar geen honger meer! Zijn leven is letterlijk veranderd in een nachtmerrie

De 23-jarige Serhat Saltık, die in Denizli woont, is op zoek naar een remedie voor zijn ziekte, die niet kon worden gediagnosticeerd omdat hij ongeveer een jaar geleden zijn hongergevoel verloor, door dokter naar dokter te gaan.

De 23-jarige jongeman die in Denizli woont, is op zoek naar een remedie voor zijn ziekte, die niet kon worden gediagnosticeerd omdat hij ongeveer een jaar geleden zijn hongergevoel verloor, door dokter naar dokter te gaan. De reactie van de artsen op de jonge man die zijn hongergevoel verloor "We hebben nog nooit zoiets in een medisch boek gelezen, noch ben ik zo'n patiënt in mijn leven als arts tegengekomen." in vorm was.

Serhat Saltık, een 23-jarige universiteitsstudent die in Pamukkale, Denizli woont, verloor zijn hongergevoel terwijl alles goed ging in zijn leven. Saltik, die zich naar eigen inzicht bij veel artsen in Turkije heeft aangemeld om een ​​oplossing voor zijn ziekte te vinden, was verbluft door de antwoorden die hij kreeg. Artsen vertelden Saltık dat ze nog nooit zo'n ziekte hadden meegemaakt en dat de situatie niet eens in medische boeken stond.

Na een tijdje begon Saltık af te vallen en probeerde hij het leven vast te houden met voedsel in de vorm van voedsel, nadat hij zijn verminderde eetlust had uitgelegd aan een andere arts. Er werd een chirurgische ingreep uitgevoerd en er werd een weefselmonster genomen van Saltık, die een niet-gediagnosticeerde ziekte had, en er werd een biopsie op zijn lichaam uitgevoerd. De jonge man, die blijft solliciteren bij artsen, wil zo snel mogelijk zijn gezondheid terugkrijgen en zijn opleiding voortzetten, die hij onvoltooid heeft gelaten.

"HOUD ME BIJ MIJN HANDEN, LAAT ME EEN WEG UIT"

Serhat Saltık, die wiskunde studeerde in Istanbul en naar vele dokters in Turkije ging om een ​​remedie te vinden voor zijn niet-gediagnosticeerde ziekte, kondigde aan dat hij halverwege zijn opleiding had verlaten. Terugkerend naar zijn familie, wilde Saltık af van het voedsel dat hij thuis moest consumeren en zei:

“Het begon met plotseling honger krijgen en mijn eetlust verliezen. Natuurlijk begon ik niet de hongerfunctie te ervaren die ieder mens elke dag ervaart. Dit proces nam geleidelijk toe, in het begin ging het en kwam het voor een bepaalde tijd terug. Dan zou het langer duren en terugkomen. Naarmate ik op deze manier vorderde, had ik niet langer helemaal honger. Het duurt ongeveer een jaar. Er zijn voedzame voedingsmiddelen die artsen hebben gegeven, ik probeer ze te voeden. Ik consumeer ook met geweld brood en water om te overleven. De antwoorden die de artsen mij gaven waren als volgt: 'Zoiets hebben we nog nooit in medische boeken gelezen, noch zijn we een geval als dit tegengekomen in het leven van onze arts. Ze zeiden: 'We zijn inderdaad erg verrast. Toen mijn ziekte zo ver gevorderd was, moest ik de hele tijd naar de dokter, dus begon ik de stad, het ziekenhuis, de dokter te bezoeken. Om deze reden kon ik mijn opleiding niet voortzetten en heb ik mijn school bevroren en mijn opleiding onderbroken. Ik roep de doktoren vanaf hier op, als ze geloven dat ze me uit deze situatie kunnen redden, als ze geloven dat ze me uit deze situatie kunnen redden, houd dan mijn hand vast en laat me een uitweg zien. Ik zou heel blij zijn als er een helpende hand naar mij werd uitgestoken.”