Het verhaal van het nummer 'Derelict' uitgevoerd door İbrahim Kalın!

Ik kwam een ​​plek tegen waar de dorpsarchitectuur werd verslagen door constructies van gewapend beton.

Een verlaten dorpshuis.
Prikkeldraad getrokken voor een oogvenster.
Scheuren in de muur, gras op het dak.
Een muur van adobe met diepe lijnen die op een lot lijken.

Ik staarde hem alleen maar aan met de machine in mijn hand. Het was alsof hij iets wilde zeggen. Herinneringen, getuigenissen, ervaringen...

Voordat het beeld van de foto in mijn zoeker werd weerspiegeld, verscheen de betekenis ervan in mijn hoofd en hart.

Sommige foto's worden niet genomen, ze worden gegeven.

Ik heb het gekocht en geaccepteerd.

Beste Ümit Ümit Yılmaz zei dat hij een compositie heeft gecomponeerd die is geïnspireerd op de foto. Toen ik naar zijn voortreffelijke compositie luisterde, zei ik: "Sommige composities worden niet gemaakt, ze worden gegeven".

Daarna schreef ik de tekst van het lied. Een staat en een moment veranderden in fotografie, fotografie in compositie, compositie in woorden en woorden in werk.

Mijn andere foto's vergezelden de verlaten. Ze hielden elkaars hand vast. Ze werden samen een lied.

We hebben altijd gebeden dat eenvoud op ons terrein zou vallen.

Kemal, mijn broer Kemal Başbuğ, nam ons mee op een serene reis in de adel van zwart en wit. Meesters van piano, gitaar, cello, fluit en percussie voegden ziel en kleur toe aan het stuk. Mijn lieve broer Polat Yağcı deelde dag en nacht onze zoete opwinding. Ik ben ze allemaal dankbaar.

&

Ze vertelden ons dat als je het origineel vindt en je adel beschermt, de lucht en de aarde als rozen naar je toe zullen komen.

Laat je niet misleiden door de schaduwen in de zon provincie…
Ze zeiden dat als je je glans behoudt, er niets verlaten zal worden in het huis van het hart.

Als je je ogen sluit, gaat de zon nergens heen!

De lente is altijd gekomen, hij zal weer komen. De rook van de bergen gaat weg, een blauwe lucht verschijnt. Een vriend komt hem te hulp. Licht bedekt alles.

Wat je dacht dat vervallen was, zal recht voor je komen. Met zijn geheugen, zijn geheugen, zijn getuigenis, zijn loyaliteit, wordt hij je metgezel.

Het is een zegen voor hen die in moeilijkheden verkeren, hoop voor hen die de hoop verliezen, licht voor hen die hun licht verliezen, gebed voor hen wiens hart trilt, en insirah voor hen wiens hart vastzit...

Als het beeld weg is, blijft de betekenis bij ons.

Het blijft voortleven in de herinnering aan moeders, in de gebeden van vrienden, in de frisheid van de ochtend, in de zwarte schoonheid van de nacht, in de geur van tijm, in de hand die het hoofd van de wees streelt, in een traan uit het hart.

Het komt weer tot leven in elke mooie ziel die zegt: 'Als je het laat leven, zul je leven...'.

Ik wens dat onze harten worden genezen...