Ze trainden samen en zetten hun eigen werkplaatsen op.

Traditionele producten die zijn bereid in de weefwerkplaats die is opgericht door 4 huisvrouwen in het stadscentrum van Eskişehir, worden naar verschillende landen van de wereld gestuurd.

Eskişehir Huisvrouwen İlknur Kahvecioğlu, Fisun Ulukan, Ömür, die de weefcursus volgden die werd geopend in het Public Education Center Na het succesvol afronden van het opleidingsproces, besloten Köse en Saadet Songül om hun eigen werkplaats op te richten. ze gaven. Een plek huren in historische Odunpazarı-huizen vrouwlar vestigde de eerste en enige particuliere weefatelier in de buurt. Ondernemende vrouwen die het weven, een van de traditionele ambachten, willen doorgeven aan toekomstige generaties, ontwerpen traditionele producten met behulp van 4 verschillende houten weefgetouwen. Daarnaast worden de bereide producten verkocht aan verschillende landen in het buitenland, vooral in Amerika en België.

"WE WILLEN NIET DAT HET ALLEEN LEREN IS"

İlknur Kahvecioğlu sprak over het oprichtingsproces van de weefatelier en zei het volgende:

"Wij zijn de eerste weven afgestudeerden van het openbaar onderwijs, de werkplaats is bij ons opgericht. We hebben twee jaar lang alle modules van het weven gevolgd. Leren weven van traditioneel handwerk is iets moois. We wilden niet dat het alleen maar om leren ging. 4 vriendinnen studeerden daar af, we besloten een workshop te openen. Eerst zijn we begonnen met de dekens. Later realiseerden we ons dat het niet alleen dat zou zijn, we wendden ons tot andere ontwerpen. We zijn begonnen met verschillende werken zoals tassen, sierkussens en etuis. We hebben in het bijzonder besloten om met Eskişehir-patronen te werken. Er wordt veel geweven door Sarıcakaya en Mihalıççık. Het werd daar echter vergeten en het stond op het punt te sterven. In het verleden werd er veel weven gedaan rond Odunpazarı. Na verloop van tijd is het allemaal weg. Degenen die ons komen bezoeken zeggen: 'We hadden ook oude houten banken, maar die hebben we allemaal verbrand, we waardeerden de waarde niet'. We besloten het hier in leven te houden. Ons grootste doel is om deze ambachten kennis te laten maken met toekomstige generaties en jongeren en ze aan hen te presenteren."

"DE MENSEN DIE ESKISEHIR UIT BELGI BEZOCHTEN HEBBEN TASSEN BESTELLINGEN GEGEVEN"

Verwijzend naar het internationale verkoopproces van de bereide producten, zei Kahvecioğlu het volgende over het onderwerp:

"Een jong meisje uit Istanbul heeft een aanvraag ingediend voor overzeese verkoop. Hij creëerde ons overzeese been. Ontvangen voorbeeldproducten voor ons. Toen kwam het vervolg. We hebben speciaal voor hem aan tassen gewerkt. Toen bestelde iemand die vanuit België naar Eskişehir kwam om een ​​tas te bezoeken en die mee naar het buitenland te nemen."

"Vooral MANNEN ZIJN GEVOELIGER EN NIEUWSGIERIG OVER"

Fisun Ulukan zei dat de burgers die de workshop bezochten een positieve reactie toonden:

“Mensen reageren geweldig. Vooral mensen van onze leeftijd zeggen: 'wij waren ook aan het weven'. Ook jongeren bezoeken onze werkplaats. Vooral mannen zijn in dit opzicht gevoeliger en nieuwsgieriger. Dames, denk ik, omdat ze een beetje ongeduldig zijn, houden ze er niet zo van. De reacties zijn over het algemeen goed. Op het weefgetouw rijg je eerst het garen door de draden. Daarna kam je het door. Als het om weven gaat, is het toch niet zo moeilijk. Maar het moeilijkste is de bouwfase. Omdat we het al heel lang doen, kunnen we allerlei patronen en opengewerkte patronen maken."