Ahmet Selcuk Ilkan kondigde zijn grootste spijt aan over zijn moeder!

Dichter en songwriter Ahmet Selçuk İlkan deed opvallende uitspraken over zijn moeder in het YouTube-programma waar hij te gast was. Ahmet Selçuk İlkan sprak voor het eerst over zijn pijn door te zeggen: "Er is een triest verhaal over het verlies van mijn moeder." Dichter en songwriter Ahmet Selçuk İlkan was deze week te gast bij het Haber Bane-programma van Gökay Kalaycıoğlu. Ahmet Selçuk İlkan, die ook over zijn familie sprak, raakte iedereen diep met wat hij over zijn moeder vertelde.

lkan zei:

"Ik ben de 8e in een gezin van 9 kinderen. Ik ben een kind. We waren een gezin met rijke dromen tegen alle armoede in. Mijn vader ging naar de lagere school, maar mijn moeder ging nooit naar school. Mijn broers en zussen konden alleen naar de basisschool. Alle dromen van mijn familie waren op mijn schouders. Mijn familie zei altijd: 'Ahmet Selçuk zou het tenminste moeten lezen'. Mijn twee oudere broers waren kappers en mijn vader werkte eerst in een fabriek en werd later hoofdman. Mijn broer zat in Duitsland, dus toen ik klaar was met de middelbare school ging ik naar hem toe. In die jaren heb ik zowel architectuur geschreven als gestudeerd. Toen ik mijn moeder verloor, verliet ik de architectuurafdeling in het afgelopen jaar en kwam naar Istanbul. Daarna ben ik afgestudeerd aan de universiteit van Istanbul, faculteit Duitse taal- en letterkunde."

De meesterkunstenaar zei dat hij er spijt van heeft dat hij geen foto's heeft gemaakt met zijn overleden moeder en zei: "Mijn vader wilde dat ik dokter werd en mijn moeder architect. Ik ging naar Berlijn om de droom van mijn moeder te vervullen. Er is een triest verhaal over het verlies van mijn moeder. Toen ik op weg naar Duitsland naar het station kwam, omhelsde mijn moeder me en zei: 'Ik ben beledigd en beledigd door jou. We zouden samen op de foto gaan", zei hij. Ik verwaarloosde dit omdat ik dacht dat we ook een pauze zouden nemen. Ik kon de tranen van mijn moeder niet verdragen, dus ik zei dat ik het zo snel mogelijk zou komen halen. Mijn moeder zei: 'Wat als we elkaar niet meer zien? Ik heb zo'n gevoel', zei hij. Mijn vader zei: 'Zeynep, maak Ahmet niet van streek. Laten we niet over zulke dingen praten', zei hij. Toen ik naar Duitsland ging, heb ik helaas geen brieven van mijn moeder ontvangen. Ik had gehoord dat we mijn moeder hadden verloren door een pijnlijk telefoontje van mijn vader. Ik heb deze pijn mijn hele leven ervaren. We hebben alleen een zwart-wit foto die op jonge leeftijd is gemaakt.

Ik wou dat mijn moeder er een had gezien toen ik op het podium stond. Ik zou graag een cadeau voor mijn moeder willen kopen op Moederdag. Ik denk dat dit een van de grootste factoren is die mijn kijk op poëzie versterken. De grootste erfenis die ouders aan kinderen nalaten, is liefde en herinneringen. Als deze dingen in je opkomen, zijn zelfs woorden onvoldoende. Ze zeggen 'Poet of Separation' als ze mij beschrijven. Dat klopt, ik ken de scheidingen uit mijn hoofd. Als mensen verliezen, begrijpen ze het leven en hebben ze beter lief. Eigenlijk ben ik de dichter van de verliezers, niet van de scheidingen.