Speciale uitleg van de beroemde Turkse kunstenaar Aydın Beyoğlu voor yasemin.com!

Jasmine Tijdschrift Life Nieuws Wie Is Aydın Beyoğlu Aydın Beyoğlu Volksliedjes Aydın Beyoğlu Instagram Trt Aydin Beyoglu Kadin Dameslijn / by admin / April 05, 2020

De populaire naam van de volksliederen, Ordulu, beantwoordde de vragen over de Turkse volksmuziekkunstenaar Aydın Beyoğlu in een interview dat werd gegeven aan yasemin.com. Hier zijn de details van ons interview met Aydın Beyoğlu, die de oren veegde met zijn nieuwe album:

Yasemin.com / SPECIAAL

Nieuw op de muziekmarkt afscheid Turkse volksmuziekartiest, die de mailinglijsten van het album schudde en de liedjes aankondigde die hij zong met zijn unieke interpretatie Aydin Beyoglu, Van de redactie van Yasemin.com Ebrar Albayrak en Busenur Çalıksprak met.

Kun je ons iets over jezelf vertellen?

Aydın Alaybeyoğlu werd in 1973 geboren in Ordu Korgan. De achternaam Alaybeyoğlu kwam van onze familie en familie. Later, als Aydın Beyoğlu, veranderden we het zodat het in korte tijd gebruikt kon worden op het gebied van cultuur en kunst. Het gaat al 15 jaar door als Aydın Beyoğlu. Mijn basisschoolleraar uit Elazig besefte mijn interesse in muziek en werd de eerste persoon die dit probleem ondersteunde. Mijn leraar zei in het derde leerjaar: "Iedereen zou een lied moeten lezen". Als 9-jarig kind heb ik mijn verschil bepaald door te kiezen voor 'Değmen Benim Gamlı Yaslı Gönlümü'. Dankzij het licht dat onze leraar in ons zag, gaf ik concerten om liedjes te zingen op scholen. Vooral tijdens de ceremonies op 23 april en 19 mei, toen iedereen poëzie las, zong ik volksliedjes. Toen we in 1987 naar Istanbul kwamen, begon ik te werken in een textielbedrijf vanwege de levensomstandigheden en daarna Overgang naar professionele muziek door training in context en zang in het Private Arif Sağ Music Center van het ministerie van Nationaal Onderwijs Ik deed.

"DE COMBINATIEVE KRACHT VAN TURKUDS IS ZEER BELANGRIJK"

Ik realiseerde mijn eerste fase-ervaring in het militaire casino door te worden geselecteerd uit 73 militairen. In 2002 heb ik het folkprogramma "Anadolu with Türküler" in Radio Çağ voorbereid en gepresenteerd. In 2003 organiseerde ik het programma genaamd "Türküce" op Meltem Radio TV. Daarna kruiste ons pad met de nationale omroep Moral FM. Daar presenteerde ik het programma "Turku Blend", dat elke vrijdag om 22.30 uur wordt gepubliceerd, met de inhoud van Turkse volksmuziek en originele muziek gedurende 13 jaar. Dit programma, dat volledig geschikt is voor de levenscultuur van Anatolië, heeft een diepgaand effect op mij gehad. Soms raakte ik betrokken bij het geluid van een herder die zijn lammeren op de plateaus graast. Ik vergeet nooit, we hadden een telefoonverbinding met een 7-jarige dochter van een van onze toehoorders die deelnam aan het programma vanuit Manavgat. Haar vader, die al 4 jaar in de gevangenis zat en zelfs niet telefonisch werd geïnterviewd, luisterde naar het liedje dat het kleine meisje wilde, dankzij het programma "Turkic Blend". Toen haar vader vier jaar later deelnam aan de live-uitzending, zei ze altijd: 'Mijn dochter wilde me altijd voor mij, nu wil ik voor haar. De verbindende kracht van volksliederen is hier erg belangrijk.

In 2004 Oncu Music Ik presenteerde mijn eerste album "Deli Başım" met het label naar de smaak van muziekliefhebbers. In het album bestaat uit elf volksliedjes; Ik heb vier werken genaamd "Gül Yüzlüm", "Snowy Mountains", "Where I Am Istanbul" en "Happy New Year".

"TURKS ZIJN LICHT VOOR ONS"

Turkse volksmuziek heeft ons door de geschiedenis heen belicht en zal dat blijven doen. Omdat het een diepgewortelde cultuur is. Aşık Veysel, Neşat Ertaş, Mahzuni Şerif, Karacaoğlan... Anatolië drukte zich toen uit met cultuur en kunst. Misschien verschenen er 7 regio's. Dankzij een volkslied komen we soms uit Urfa en soms uit Eskişehir. Dat is de kracht van volksliedjes. Misschien zijn velen van ons nu niet naar Sivas gegaan. Maar dankzij Aşık Veysel is Sivas net als jouw dorp, jouw thuis. We zijn niet naar Kırşehir gegaan, maar wanneer een Neşat Ertaş naar buiten komt, worden we een Kırşehir-burger.

"EEN KUNSTENAAR ZIJN IS MAKKELIJK"

De maatschappij zegt: 'De kunstenaar gaat weg', maar de kunstenaar is niet makkelijk. De kunstenaar moet tot zijn laatste adem produceren om kunstenaar te zijn. Een goed voorbeeld hiervan is Yıldıray Çınar. Yıldıray Çınar, sHij gaf de pers in tien of tien jaar geen foto's. Wanneer we de reden hiervoor horen, doet zich een zeer tot nadenken stemmende gebeurtenis voor. Dit was iets dat Yıldıray Çınar deed door te denken dat mensen mijn vorige gezicht zouden kennen en me zo zouden herinneren. Hij behoudt allebei zijn kunst en wil dat de kijk van het publiek op hem niet verandert. Veel van de kunstenaars kunnen zich echter nog steeds uiten. magazin wil ingaan op zijn evenementen. Maar als de kunstenaar een kunstenaar is, hoeft hij niet op de agenda te staan. Anatolische mensen brengen het al op de agenda. In feite brengt de geldigheid en acceptatie van het werk van die persoon die persoon op de agenda.

Dus hoe denk je dat de lokale en nationale kunstenaarshouding zou moeten zijn?

De nationale kunstenaar moet eerst zijn religie, vlag, gebruiken en tradities in zijn hart, brein en overtuiging dragen. Handelt dit niet alleen met kunst of politiek, maar ook met een industrieel belang, dan richt het landelijke standpunt zich er hoe dan ook niet op. Mensen moeten zichzelf kunnen zien en hun grenzen kennen. Men moet eerst zijn plaats bepalen, en dan houden de mensen je op een mooie plek.

Het maakt niet uit hoeveel je poëzie voor het thuisland schrijft zonder van het thuisland te houden, dat is het niet. Zolang je niet leeft of je geloof beschermt, hoe lang je ook liegt, je zult zeggen dat het niet uitmaakt of je de woorden van Allah zegt, het houdt niet op in je taal. Deze mensen droegen de nationale in hun hart.

Waarom heet de naam van je album Farewell? Waar heeft hij het over Veda?

Veda is eigenlijk iemand die Veda welkom heet. Niemand heet hem welkom. Ik zeg een beetje meer volksliedjes. Zoals ik de afgelopen jaren met mijn eigen composities heb gemaakt, is dit album meestal gevuld met volksliedjes die erop zijn geschreven. Als er scheidingen en verdriet om je heen zijn, worden deze ook weerspiegeld in je gedichten. Maar dit is soms om lief te hebben, soms om scheidingen... Ik zie het afscheid echter als volgt; Ik heb van niemand afscheid genomen. Zelfs degenen die afscheid van mij nemen, voelen dat ze bij mij zijn. Misschien waren degenen die me verlieten poëzie. Het is ook erg belangrijk in het leven. Het wordt ook genoemd in het refrein;

We konden geen afscheid nemen
We konden het oog niet zien
We hebben al die jaren gegeten en gedronken
We konden geen halal krijgen.

"WANNEER IK WERD GEBRACHT, WAS IK NIET"

Elke persoon moet halal zijn zodra ze elkaar 5 minuten ontmoeten. Afscheid nemen hoeft niet per se ergens heen te gaan. Ik nam geen afscheid toen ik terugkwam in het dorp, vooral niet toen ik terugging naar het dorp. Ik kust de hand van mijn moeder elke keer als ik ga, maar ik kuste niet op de terugweg. Omdat ik de volgende keer dat ik ga, 'welkom' zeg en je handen kust. Toen ik zei dat ik wegging, kon ik iemands hand niet kussen. Dit is al 15 jaar niet meer gehoord.

Dit werd onthuld tijdens een concert dat ik 2 maanden geleden in Ordu Fatsa gaf. Ik heb 5.000 mensen en mijn moeder wordt behandeld in een privéziekenhuis op 100 meter afstand. Ik ging niet voor het concert naar mijn moeder. Omdat de toestand van zijn moeder die dag een beetje slechter was, en het zo zou zien, zou de mogelijkheid van een gezond programma uitsluiten. Tijdens het concert kwam er een bloem die zei: 'We willen dit voor je moeder'. Toen raakte de menigte aan mij gewend en ging niet naar mijn moeder... Voor het eerst legde ik mijn afscheidsverklaring uit met een artikel dat ik op mijn privépagina over mijn moeder schreef.

Ik schreef het volgende;

Levensangsten beginnen nadat mensen ouder worden. Mijn moeder zei: 'Kus mijn hand als Aydın weer gaat.' 'Misschien kun je niet meer zien ...' Eigenlijk heeft Veda voor mij een andere betekenis.

Is er iemand of iemand die u als voorbeeld neemt terwijl u uw successen stap voor stap in uw muziekleven bevordert?

Toen we voor het eerst naar Aşık Veysel keken, had het veel invloed op mij en vele artiesten zoals ik. Vanwege de daad van inspiratie, kracht en tolerantie die Allah hem gaf, ook al kon hij zijn ogen niet buiten al zijn mogelijkheden zien de houding en het leven van een persoon die zichzelf volledig heeft aangenomen en gezien in tekortkomingen beïnvloed.

Als we ernaar kijken, blijft Aşık Veysel op de Anatolische bodem zolang deze vlag in dit land fladdert. Afgezien van dat, Karacaoğlan, Pir Sultan... Dit zijn mensen die een brug zijn geworden in het dragen van de Anatolische cultuur tot op de dag van vandaag.

"MUSA EROĞLU EEN NAAM OM EEN MONSTER TE NEMEN"

Als we naar het laatste tijdperk kijken, is Musa Eroğlu een voorbeeld om als voorbeeld te nemen. Omdat de kunstenaar na de vorming en ontwikkeling iets voorbeeldigs aan de generaties moet overlaten. Een 16-17-jarige tiener kan dol zijn op Musa Eroğlu's 'Telli Turnam Selam Gelir'. Aan de ene kant, terwijl ze luisteren naar het nummer "The End of the Road is Visible", kunnen de ouderen die hun herfst beleven veel lessen voor zichzelf leren. Op het punt dat we zeggen van 7 tot 70, houdt Musa Eroğlu het tot het einde in leven.