Vrouwelijke brandweerlieden staan ​​altijd klaar voor hun dienst

24 vrouwelijke brandweerlieden die in Antalya werken, zweten om het leven en eigendom van mensen te redden.

Stedelijke gemeente Antalya 602 in het lichaam van de brandweer. Brandweerci komt elk levend wezen te hulp, van brand tot files tot reddingsoperaties. Soms onder de brandweerlieden die bosbranden bestrijden, huisbranden en soms een helpende hand bieden aan een kat die vastzit in een boom. vrouwnemen ook de hoofdrol op zich.

Net als hun mannelijke tegenhangers gebruiken 24 vrouwelijke brandweerlieden in Antalya brandweerwagens, dragen slangen, beklimmen lange trappen en redden levens.

Na zijn afstuderen aan de afdeling civiele bescherming en brandweer van Akdeniz University, na uitdagende examens Merve Nur Toy, die werd aangesteld in Antalya, was onder de indruk van de sirenes van de brandweer en sprak haar interesse in dit beroep uit. verteld.

Toy verklaarde dat er geen brandweerman in zijn familie was en dat hij dit beroep uit eigen beweging verkoos, en verklaarde dat hij ongeveer 9 maanden als brandweerman had gewerkt. Toy zei dat hij getuige was van zeer belangrijke gebeurtenissen, zelfs in zo'n korte tijd:

“Tot nu toe heb ik deelgenomen aan huis-, fabrieks-, bosbranden, files, reddingsoperaties voor dieren. Het is geen gemakkelijke taak, het is moeilijk."

Toy verklaarde dat hij ook deelnam aan de bosbrand die dagenlang in Manavgat aanhield en wenste dat dergelijke branden niet meer zouden gebeuren. Toy gaf aan dat ze ook onderwijs hebben gevolgd aan de universiteit en hebben deelgenomen aan de oriëntatietraining toen ze begonnen te werken, en gebruikte daarbij de volgende stellingen:

“Het heeft risico's, het vraagt ​​veel aandacht. Het is een heilig beroep dat we doen. We raken het leven van mensen. Het is een geweldig gevoel om iemand ergens van te kunnen redden. Ik hou van mijn werk. Van tijd tot tijd zijn er momenten waarop we ons vreemd voelen over de evenementen die we bijwonen, en we breken de vooroordelen een beetje met onze vrienden. Toen we onze helm optilden: 'Vrouwen kunnen het ook.' ze zeggen."

Onderstreept dat ze geen privileges krijgen omdat ze vrouwen zijn, zei Özdemir:

“We doen wat onze vriendjes doen, in training, in examens, in interviews en in huidige rollen. Er zijn mensen die zien dat we vrouwen ter plaatse zijn en vreemd kijken, proberen de slang uit onze handen te nemen, ze proberen te helpen. Als ze zien wat we hebben gedaan, trekken ze zich terug. Bosbrand, haperend verkeersongeval, we bekijken elk evenement. We leven een leven vol adrenaline. Het voelt raar als je in het weekend thuiskomt. Het is duidelijk wat je gaat doen als je in andere beroepen gaat werken, het is de bedoeling: 'Ik zal deze persoon ontmoeten.' als. Het is niet duidelijk in ons vak, er gaat een bel als je hier binnenkomt, je zit ineens in een verkeersongeval of in een brand in Korkuteli."

Özdemir verklaarde dat ze trainen als er overdag geen evenement is en merkte op dat ze op elk moment klaar zijn voor evenementen.