Ze maken hun brood van peren! Van wilde peren worden op traditionele wijze filodeeg gemaakt.

Gemengde Berichten / by admin / November 19, 2021

Meryem Sevinç, 58, die in het Hadim-district in het centrale Taurusgebergte van Konya woont, maakt filodeegbrood met bloem verkregen door het drogen van wilde peren.

In het Taurusgebergte geteelde wilde peren worden in september en oktober geoogst. De peren, gewassen en geslagen met een hamer, worden ongeveer 20 dagen in de zon gedroogd. Wilde peren, die meel zijn in de molen, veranderen in bekwame handen in filodeegbrood en komen op tafel.

Meryem Sevinç, een van de inwoners van het district Gezlevi met 1200 inwoners in het district, woont al bijna 40 jaar in de bergen. dat het deze traditionele smaak voortzet door de wilde peren die het verzamelt en gedroogd tot meel te veranderen. verteld.

Sevinç legde uit dat het stadium van het bereiken van de peer naar de tafels als brood behoorlijk lastig is, zei Sevinç, "Als de herfstmaanden zoals september en oktober komen, rijpen de wilde peren, smelten ze en gaan we ze plukken." zei.

Sevinç zei dat perenmeel erg nuttig is. "Dit brood is erg handig. Zoutvrije eters en diabetici kunnen het gemakkelijk eten. Mijn overleden moeder en oom hadden diabetes. Terwijl ik brood bakte, bracht ik het naar hen toe. Mijn moeder at veel van dit brood. Omdat er geen suiker in zat. Welke suiker zit er in een bergpeer? Het smaakt ernaar, en het zout is ernaar."

gebruikte de zinnen.

"DE TIJD VAN Hongersnood GEDACHT DE PEER TE EVALUEREN"

Uitdrukkend dat het idee om meel van peren te maken ontstond vanwege de moeilijke levensomstandigheden, zei Sevinç:

"Ze dachten erover om de peer te gebruiken in tijden van hongersnood en droogden hem en maakten er meel van. Vroeger was er geen brood, deze maakten ze in tijden van hongersnood. Degenen die tarwe hadden, mengden ook tarwe. Het is lekkerder."

Sevinç zei dat degenen die voor het eerst perenbrood hoorden zeer verrast waren, dat er veel vraag was, maar dat hij er niet zoveel van kon maken als voorheen:

"Vroeger bracht ik het met mijn ezel, nu heb ik de mogelijkheid niet. Of ik kan je tarwe niet kopen of ik kan geen peren meenemen. Niemand gaat nu naar die bergen. Ik kan ook niet alleen. Ik voed mijn neef op omdat ik geen kinderen heb. Ik zet deze traditie voort voor al mijn achtergronden en familieleden. 'Na mij blijf jij thuis, in je huis, Fatma.' Ik zeg. 'Nee, ik kan er nog steeds niet tegen.' zegt. Wie moet ik anders zeggen? Ik zal het doen tot ik sterf, maar toch hoop ik dat iemand achter me aan komt."