Hoe Seth Godin nieuwe media gebruikte om een ​​boekvuurstorm te creëren: Social Media Examiner

Ik heb onlangs de meest vooraanstaande marketingexpert ter wereld geïnterviewd Seth Godin, auteur van 11 boeken (veel van hen waren gericht op marketing). Enkele van zijn meer opmerkelijke boeken zijn onder meer Toestemming Marketing, Paarse koe, en Stammen. Zijn meest recente bestseller heet Linchpin: Ben je onmisbaar?

Tijdens dit interview leer je hoe Seth nieuwe media gebruikte om zijn nieuwste boek en zijn mening over marketing en sociale media te promoten. Notitie: Luister zeker naar het volledige interview onderaan dit artikel.

Mike: Wat is precies een "spil" en hoe weet ik of ik er een ben?

Seth:Een spil is de persoon waar we niet zonder kunnen - de onmisbare persoon die het werk doet dat ertoe doet, de persoon die probeert op te vallen in plaats van erin te passen, degene die niet gemakkelijk te vervangen is, het laagbetaalde tandwiel in de gigantische industriële machine, maar in feite de persoon die we zoeken.

Als iemand zegt: "We gaan Bruce Springsteen zien", weet je dat het niet iemand zal zijn die zoals Bruce Springsteen optreedt. Het wordt "de" Bruce Springsteen.

Ik denk dat de vraag is: "Kan iemand het woord ‘de’ voor uw naam plaatsen?"U bent" de "Michael Stelzner. Er is niemand anders die dit interview over dit onderwerp zou kunnen doen, omdat jij hem bent.

Nu, dankzij internet, Google en de manier waarop de wereld verandert, kan iedereen die ervoor kiest om een ​​spil te worden.

Mike: Denk je dat de meeste mensen die linchpins zijn, het weten?

Seth: ik denk dat iedereen die aan de rand staat van wat ze kunnen doen, doet dat met opzet. Ze gaan door de pijn en het moeilijke werk en het risico dat nodig is om hun kunst te doen, op te vallen en niet alleen een lawaaimaker te zijn.

Mike: Denk je dat iemand het potentieel heeft om een ​​spil te worden of is dit iets dat slechts een klein percentage van de samenleving ooit zal bereiken?

Seth: De eerste vier woorden van mijn boek zijn "Jij bent een genie.”Ik geloof dat echt.

Toen je 3 jaar oud was en iets schilderde met vingerverven die nog nooit eerder waren geschilderd, was je een genie. Je hebt het probleem opgelost op een manier die niemand anders ooit had gehad.

Iedereen heeft op de een of andere manier het vermogen om het werk van genialiteit te doen. Ik zeg niet dat iedereen een winstgevend bedrijf kan bouwen, dat iedereen een Google kan starten, of dat iedereen een stadion kan vullen met schreeuwende fans.

Wat ik zeg is als je de juiste onderneming kiest, zou je werk moeten kunnen doen dat ertoe doet.

Mike: Ik vind het geweldig dat je regelmatig praat over hoe je zou kunnen zijn een spil in uw "dagelijkse" baan, zoals de man achter de delicatessenwinkel die lacht en de klant begroet. U kunt bij bijna elke onderneming een centrale rol spelen, is dat niet waar?

Seth: Dat klopt.

Ik kreeg gisteren een briefje van een man die een fastfood-pizzaketen heeft. Zijn pizza is beter dan elke andere pizza in de keten. De mensen die de ketting runnen, maken het hem moeilijk en zeggen: "We willen dat het allemaal hetzelfde is."

De reden dat ze willen dat het allemaal hetzelfde is, is omdat dan iedereen vervangbaar is. Dan gaat alle kracht naar de persoon die de handleiding schrijft.

Maar als je naar je baan kijkt als een platform om kunst te maken, genereus te zijn en veranderingen aan te brengen in mensen, dan word je zowel betaald als jezelf uitrekken om onmisbaar te worden. Als ze iemand inhuren om jouw plaats in te nemen wanneer je doorgaat naar de volgende baan, zal de plek niet hetzelfde zijn, want jij zult er niet zijn.

Mike: Laten we het nu over jou hebben. Wanneer was het eerste moment in je leven waarop je je realiseerde dat je een spil was? Wat was het keerpunt waarop u inzag dat u misschien uniek was?

Seth: Het was in 1976. Ik was op een meer in Algonquin Park, Canada, en leerde een 12-jarig meisje in haar eentje in een 5 meter lange kano peddelen.

Terwijl ik daar zat, realiseerde ik me dat ik een enorme verantwoordelijkheid had, want ik kon ofwel gewoon mijn werk doen baan, in welk geval dit meisje ongewijzigd terug zou gaan naar haar dag, of ik zou een kans kunnen wagen - ik zou kunnen leunen vooruit. Ik zou kunnen verbinden. Ik zou iets kunnen doen dat niet van mij werd gevraagd en misschien, heel misschien, zou ik haar leven kunnen beïnvloeden en haar helpen om te gaan met haar slechte humeur en haar te helpen een andere manier te zien om door haar dag te navigeren. Ik heb het gedaan en het werkte.

Mike: Wat er daarna gebeurde?

Seth: Het was een buitengewoon gevoel. Joanna ging meerdere keren per dag weg van het slaan van mensen - iedereen die het niet met haar eens was, jongen of meisje, zou dat doen dek ze gewoon aan - om iemand te zijn die slim en genereus was en verbonden en vriendelijk en veel van haar leven genoot meer.

Vijftien jaar later nam ze contact met me op en het was blijven hangen. Op dat moment kreeg ik de kans om ertoe te doen. Dat is een beetje verslavend.

Mike: Was er een soort weerstand in je hoofd, zoals: 'Moet ik dit doen? Gaat ze naar me happen? Ik ga dit gewoon doen? "

Seth: In het boek praat ik over de weerstand, wat een term was die door Steve Pressfield werd bedacht in een boek genaamd The War of Art. De weerstand komt van het hagedissenbrein; het deel van onze hersenen dat bang is, die niet uitgelachen wil worden en geen fout wil maken.

Als we kijken naar de mensen die Social Media Examiner lezen en we kijken naar het enorme momentum om in te passen en volg de normen, zodra iemand iets interessants doet op Facebook of Twitter, kopiëren honderd mensen het. Duizend mensen kopiëren het. Er is veel verlangen om niet uitgelachen te worden en niet degene te zijn die dat ding heeft gedaan waar iedereen het over heeft. Dat is het hagedisbrein. Dat is het deel van ons dat erbij wil horen.

Wat ik bedoel, is dat de laatste persoon die iets op internet meemaakt, er nooit van profiteert. De mensen die winnen zijn degenen die erachter zijn gekomen hoe ze konden winnen voordat iemand anders ook maar oplette, voordat er een handleiding was, voordat er een Dummy's boek en voordat het de standaard bedieningsprocedure was.

Mike: Bedankt Seth. Over een ander onderwerp, heb je dit boek op een andere manier gepromoot dan je andere boeken?

Seth:Elke keer dat ik een boek schrijf, probeer ik mijn eigen advies op te volgen. Met Toestemming Marketing, Ik heb een website opgezet, www. Permission.com, die $ 400 kostte. Je geeft me je e-mailadres en ik stuur je gratis een derde van het boek. Dat leidde ertoe dat 200.000 mensen mij toestemming gaven, wat alles voor dat boek veranderde.

Bij het initiëren van de Ideavirus, Ik heb het hele boek gratis weggegeven omdat het een boek was over het gratis weggeven van dingen. Als je de woorden 'ideevirus' Google gebruikt, is het er nog steeds. Het is nog steeds gratis.

Met Linchpin, wat ik zei was: "De reguliere media sterven duidelijk. " Het aantal boekcritici neemt af. Dus ik ga al die mensen negeren. Ik ga geen enkele post versturen. Ik ga niet één recensie-exemplaar naar de reguliere media sturen. Niet een."

In plaats daarvan, Ik reikte online naar bloggers en mensen met volgers en zei: "Laat me een interview met je doen, als je geïnteresseerd bent, want jullie zijn de nieuwe media."

Het tweede dat ik deed, was naar de mensen met wie ik toestemming heb om te praten, lezers van mijn blog, en zei: "Als je een donatie doet aan een goed doel, stuur ik je een recensie-exemplaar van mijn boek een maand voordat iemand anders het krijgt. Geen verplichtingen. Bekijk het en deel het als u klaar bent. De enige reden waarom we u vragen geld te doneren aan een goed doel, is omdat we er niet iedereen een kunnen geven. We willen er gewoon een geven aan mensen die er echt om geven. "

Bijna 3.000 mensen gingen op dat aanbod in. Het boek is waarschijnlijk meer online gerecenseerd dan enig ander boek dat ik kan bedenken. Op de dag dat het boek live ging en Amazon zijn deuren opende, gaven meer dan 110 mensen het een recensie. Ze hadden het allemaal gelezen. Geen van hen had een andere reden om het te herzien.

Het eindresultaat hiervan is dat het was de grootste lancering van elk boek dat ik ooit heb gemaakt en een van de meest succesvolle boeklanceringen van het jaar.

Mike: Ik kijk nu naar je boek en op de achteromslag staan ​​duizend kleine plaatjes. Vertel me waar dat over gaat. Note: Dat ben ik die de achtercover omhoog houdt... Zie je subliminale berichten?

Seth: Vorig jaar plaatste ik een bericht op mijn blog waarin stond: "Als er iemand is waar je niet zonder kunt, iemand die onmisbaar is in je leven, stuur me dan zijn foto."

Flickr heeft een functie die je een e-mailadres geeft waar je foto's naar jezelf kunt e-mailen en ze verschijnen in je Flickr-account. Ik heb dat e-mailadres gepubliceerd. Iedereen stuurde me foto's die in mijn Flickr-account terechtkwamen.

Ik heb die foto's gedownload en in een mozaïek gezet. Hier is een galerij van mensen - gewone, gewone mensen zoals jij en ik - die ertoe doen. Dat is de essentie van het boek.

Mike: Ik vond dat echt briljant. In je boek praat je over cadeaus. Kun je uitleggen wat geschenken zijn en hoe sociale media een rol spelen in het hele geschenkenconcept?

Seth:Een geschenk is geen geschenk als u iemand iets geeft in de hoop dat hij of zij u iets terug zal geven. Dat is een soort van een ongelijke transactie. Het is geen geschenk.

Een geschenk is wat Pablo Picasso deed toen hij een schilderij schilderde en je het in een museum te zien krijgt. Hij wist dat je nooit een van zijn schilderijen zou kunnen kopen. Hij wilde dat je de kunst zag. Het punt van de kunst is om mensen te veranderen.

Als je iemand helpt die je een vraag stelt op Facebook of Twitter omdat u hoopt dat ze op een dag een adviserende klant worden, maakt u een fout. Hoewel dat misschien een interessante marketingstrategie is, is het geen geschenk.

Mijn argument is dat linchpins maken kunst. Kunst is een genereus geschenk dat andere mensen verandert.

Mike: Als ik een marketeer ben en het uiteindelijk mijn doel is om een ​​product of dienst op de markt te brengen, kan ik dan toch een geschenk geven, ook al is het mijn bedoeling om iets te verkopen?

Seth: Ik wil dat geen 'geschenk' noemen. Ik wil dat een kans noemen om ideeën aan mensen voor te stellen, zodat je ze kunt verkopen nadat ze je vertrouwen. Dat is prima, maar laten we niet in de war raken.

Er zijn genoeg mensen die uw site lezen die graag reageren op een pop-upvenster: “Welkom op mijn blog. Meld u aan voor mijn gratis nieuwsbrief. " Die nieuwsbrief is ontworpen om waardevolle inhoud te hebben, maar ook om mensen te verkopen. Dat is allemaal goed. Maar dat is geen cadeau.

Waar ik het over heb, is iemand die $ 100 aan een goed doel geeft en zijn of haar naam niet letterlijk ondertekent. Er is geen gelegenheid dat iets terugkomt bij de gever, behalve dat hij of zij zich nu dichter bij de missie voelt.

Mike: Aan het einde van je boek noem je Frank Eliason van Comcast als een goed voorbeeld van een spil. Waarom?

Seth: Frank werkt bij een van de meest gehate bedrijven in Amerika, een kabeltelevisiebedrijf genaamd Comcast.

In zijn eentje, zonder toestemming, begon hij op Twitter te zoeken naar vermeldingen van het woord 'Comcast'. Als je Comcast in een tweet noemde, nam hij contact met je op, soms binnen vijf minuten. Hij zou je vertellen wie hij was en je vragen hem rechtstreeks te bellen, of hij zou meteen proberen om je problemen op te lossen, zodat je weer online of weer naar de tv kon gaan.

Het werkte. Het werkte omdat het was zo uit de doos, zo genereus, zo opmerkelijk, zo tegengesteld aan de manier waarop mensen over Comcast dachten.

Als gevolg, Franks status bij Comcast gaat ver omhoog, net als zijn carrière. Dat is niet waarom hij het deed. Hij deed het omdat hij duidelijk van het bedrijf houdt en mensen wil helpen. Het neveneffect van zijn vrijgevigheid is dat hij nu klaar is voor het leven omdat hij "de" Frank Eliason is.

Comcast huurde toen een heleboel mensen in om naast Frank te zitten, want zodra bekend werd dat dit zo was de snelkoppeling naar klantenservicebegonnen veel mensen het woord 'Comcast' te tweeten.

De les van Frank is "doe iets dat nog niet eerder is gedaan. " Doe het uit pure vrijgevigheid. Dat is de les.

Mike: Een van onze Twitter-volgers vraagt: "Wat is de katalysator of het omslagpunt dat een volger ertoe aanzet een leider te worden?"

Seth:Het omslagpunt door Malcolm Gladwell is een geweldig boek dat ik aanbeveel. Het gaat over sociale beweging. Ik denk niet dat er een kantelpunt is voor een individu om van volgeling naar leider te gaan, maar ik denk dat er genoeg katalysatoren zijn.

De echte katalysator, in mijn ervaring, is dat niemand van een volgeling naar president van de Verenigde Staten gaat. Er zijn veel soorten leiders. Je kunt de voorzitter zijn van de veiligheidspatrouille in de vierde klas en je doet een beetje leiderschap.

Wat echt verschuift, is als je besluit dat je kleine stapjes gaat zetten om te leiden. Die kunnen leidend zijn in uw gezin of leidend zijn in uw gemeenschap.

Ik geloof dat echt dit is een pad en geen gebeurtenis. Het pad begint met het leiden van een paar mensen, vrijwilligerswerk doen bij je plaatselijke dierenasiel en vervolgens een korps vrijwilligers leiden om iets te veranderen.

Mike: Praat met me over je tijd met Lester Wunderman. Hij is de marketinggoeroe achter de American Express Card en Columbia Record Club. Wat heeft hij je geleerd over marketing?

Seth:Lester heeft de term 'direct marketing' uitgevonden. Wat Lester begreep, is dat het niet bijzonder moeilijk is om mensen in te huren om de handleiding te volgen. Zijn bedrijf, Wunderman Cato Johnson, groeide uit tot een miljardenbedrijf, met veel mensen die direct mail en direct marketing deden voor veel bedrijven.

Je hebt Lester niet nodig om dat te doen. Lester moet gaan zitten en de gouden doos van de Columbia Record Club uitvinden zodat ze op tv kunnen gaan, of de American Express Card uitvinden als betaalpas, niet als creditcard. Dit soort inzichten en innovaties is wat hij doet voor de kost.

Het kost maar een minuut om er een te bedenken. De overige acht uur per dag worden besteed aan lunchen en rondlopen en glimlachen naar mensen. Maar in één minuut per dag creëert hij miljarden dollars aan waarde.

We worden zo opgehangen, vooral in een getwitterde, Facebooked, geblogde wereld waar er altijd nog een e-mail is om te beantwoorden. We concentreren ons op hoe druk we het hebben of zelfs hoe productief we zijn, in plaats van te zeggen: "Wat heb ik vandaag gedaan dat belangrijk was?Wat heb ik vandaag gedaan dat niemand anders kan doen?"Als je wat meer tijd aan dat werk besteedt, zul je ontdekken dat je genoeg geld hebt om mensen in te huren om de andere dingen te doen.

Mike: Dus wat Lester je heeft geleerd, is om wat meer tijd te besteden aan het bedenken van innovaties?

Seth: Hij hielp me in te zien dat dit mijn enige baan is.

Mike: Wat is voor de toekomstige spil, het beste advies dat u hem of haar zou geven?

Seth: Schip. Vecht tegen het hagedisbrein. Vecht tegen het verzet. Waar je ook aan werkt, stuur het de deur uit. Verzend vaak. Zet dingen neer en faal. Hoe meer je faalt, hoe meer je leert. De persoon die het meeste leert, wint.

Mike: Seth, heel erg bedankt voor je tijd. Je bent een ongelooflijke bron van kennis.

Seth: Het was me een genoegen. Bedankt voor het geweldige werk op de site.

Luister naar de rest van dit interview (hieronder) en leer veel meer over Seth en marketing ...

[audio: SethGodin-Interview.mp3]

Wat vind je van Seth Godin en zijn marketingvaardigheden? Heb je zijn boeken gelezen? Hebben ze een stempel op je gedrukt? Laat hieronder uw opmerkingen achter.